کد مطلب:139217 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:267
اهمیت و اعتبار علمی کتاب
فیض الدموع یك متن ادبی به زبان فارسی فاخر است. اثری است حماسی و مستند به اسناد معتبر تاریخی. بر اساس تحقیقاتی كه شده تاكنون كتابی فارسی با ویژگیهای یاد شده، چنین شیوا و مستند به منابع دست اول تألیف نشده است.
سیف الله نواب در مقدمه ی چاپ دوم می نویسد: «به طوری كه مشاهده می شود، مورخین اسلامی و متتبعین غربی، وقایع عاشورا را هر یك با سبكی مخصوص تقریر و انتشار داده اند و یادداشتهای مورخین خارجی هم كه بعضی تفصیل داده اند، مراتبی را متذكر می شوند كه در نظر مطالعه كننده ی تاریخ، قابل بحث و تحقیق است، لكن مرحوم محمد ابراهیم نواب در فحص و تحقیق اخبار مراقبت نموده است كه در كلیات واقعه صرف وقت شده و جریانات از روی صحت تقسیم بندی شده باشد...».
مؤلف از منابع معتبر در حد امكان بهره برده و دقت كافی در ضبط روایات و نقل صحیح آنها نموده است. هر چند به علم رجال و درایه عالم و مجتهد نبوده است، اما در حسن انتخاب و دقت تألیف، سلیقه ی شایسته ای بخرج داده است.
بیشترین منابع وی اللهوف یا الملهوف اثر سید بن طاووس است كه بارها چاپ شده است. آقا بزرگ در الذریعه، استاد احمد منزوی در فهرست نسخه های فارسی و استاد دانش پژوه و دیگران، به اشتباه، فیض الدموع را ترجمه ی اللهوف دانسته اند، در حالی كه با
اندك مقایسه، می توان به خلاف آن پی برد. اللهوف یكی از منابع این كتاب است كه در جاهای مختلف از آن نام برده شده است.
بحارالانوار، مناقب ابن شهر آشوب، مقاتل الطالبیین ابوالفرج اصفهانی و مقتل ابی مخنف از منابع و مآخذی هستند كه مؤلف از آنها در چند جای كتاب خود یاد كرده است. جالب اینكه تمام این منابع، قدیمی و از مؤلفین بزرگ شیعه است. ما نیز جهت استوار كردن بیشتر این اثر گرانقدر، منابع معتبر دیگری همچون تاریخ طبری، تجارب الامم ابو علی مسكویه، الفتوح ابن اعثم كوفی، عقد الفرید ابن عبد ربه، ارشاد شیخ مفید. الكامل فی التاریخ ابن اثیر، مقتل الحسین خوارزمی و... آوردیم.
سیف الله نواب در مقدمه ی چاپ دوم می نویسد: «به طوری كه مشاهده می شود، مورخین اسلامی و متتبعین غربی، وقایع عاشورا را هر یك با سبكی مخصوص تقریر و انتشار داده اند و یادداشتهای مورخین خارجی هم كه بعضی تفصیل داده اند، مراتبی را متذكر می شوند كه در نظر مطالعه كننده ی تاریخ، قابل بحث و تحقیق است، لكن مرحوم محمد ابراهیم نواب در فحص و تحقیق اخبار مراقبت نموده است كه در كلیات واقعه صرف وقت شده و جریانات از روی صحت تقسیم بندی شده باشد...».
مؤلف از منابع معتبر در حد امكان بهره برده و دقت كافی در ضبط روایات و نقل صحیح آنها نموده است. هر چند به علم رجال و درایه عالم و مجتهد نبوده است، اما در حسن انتخاب و دقت تألیف، سلیقه ی شایسته ای بخرج داده است.
بیشترین منابع وی اللهوف یا الملهوف اثر سید بن طاووس است كه بارها چاپ شده است. آقا بزرگ در الذریعه، استاد احمد منزوی در فهرست نسخه های فارسی و استاد دانش پژوه و دیگران، به اشتباه، فیض الدموع را ترجمه ی اللهوف دانسته اند، در حالی كه با
اندك مقایسه، می توان به خلاف آن پی برد. اللهوف یكی از منابع این كتاب است كه در جاهای مختلف از آن نام برده شده است.
بحارالانوار، مناقب ابن شهر آشوب، مقاتل الطالبیین ابوالفرج اصفهانی و مقتل ابی مخنف از منابع و مآخذی هستند كه مؤلف از آنها در چند جای كتاب خود یاد كرده است. جالب اینكه تمام این منابع، قدیمی و از مؤلفین بزرگ شیعه است. ما نیز جهت استوار كردن بیشتر این اثر گرانقدر، منابع معتبر دیگری همچون تاریخ طبری، تجارب الامم ابو علی مسكویه، الفتوح ابن اعثم كوفی، عقد الفرید ابن عبد ربه، ارشاد شیخ مفید. الكامل فی التاریخ ابن اثیر، مقتل الحسین خوارزمی و... آوردیم.